Thuis

En nu zijn we na een lange, vermoeiende reis weer thuis in het koude Nederland. Het scheelt toch al gauw zo'n slordige 40 graden. Brrr. Er is een eind gekomen aan onze eerste reis buiten Europa en dus ook aan deze reisblog. Vooraf vroegen wij ons af of het een eenmalige bevlieging was of dat dit pas het begin was van een manier van vakantie die naar meer smaakte. We kunnen jullie mededelen dat het absoluut een geweldige reis is geweest en dat we dan ook niet kunnen uitsluiten dat dit de laatste keer is geweest dat we ons in zo'n reisavontuur storten. We hebben met veel plezier deze blog geschreven om de mensen thuis op de hoogte te houden van onze belevenissen, maar vooral ook om voor onszelf een overzicht te hebben van wat we allemaal hebben meegemaakt. Er is zoveel gebeurd dat we zonder deze blog de volgorde van al onze belevenissen niet meer zouden weten. Natuurlijk hadden we nog veel meer kunnen schrijven, want we hebben nog veel meer meegemaakt dan we hebben verteld. Zoals dat de eekhoorntjes in Bangkok gewoon in grote getalen over de elektriciteitsdraden op en neer rennen. Of dat Ingrid op dag 3 haar gloednieuwe, dure zonnebril boven op haar hoofd had in een tuk tuk in Ayutthaya. Dat de tuk tuk over een grote hobbel reed, de zonnebril af viel en dat hij voor onze ogen plat werd gewalst onder een dikke, vette, witte Mercedes. Of dat we toch zeker vier keer een tropische regenbui hebben meegemaakt, maar steeds op momenten dat we in een taxi of een hotel zaten. Dus we hebben er geen last van gehad. Of dat er bij het zwembad in Chiang Mai drie Amsterdamse, Marokkaanse jongens waren die (redelijk hard) Marokkaanse muziek draaide en toen ze merkten dat wij ook uit Amsterdam kwamen Andre Hazes voor ons gingen draaien. Of dat onze gids Garan bij het Elephant care project tijdens het maken van het kampvuur in paniek raakte omdat hij bijna een paar mieren die op een tak zaten liet verbranden. Het was op dat moment een Boeddhistische feestdag en er mogen dan geen dieren worden gedood. Of dat in Khao Lak de gemiddelde leeftijd van de daar aanwezige toeristen boven de pensioen gerechtigde leeftijd was. Dit omdat de overnachtingsmogelijkheden wat duurder zijn dan elders en zodoende niet aantrekkelijk voor backpackers. Of dat we deze reis toch zeker wel een keer of 6/7 hebben genoten van verschillende massages. We laten het hier maar bij. Ongetwijfeld zullen we nog lang vol zijn van deze bijzondere reis en zullen jullie ons er vast nog wel eens over horen. Maar op deze blog nemen we nu afscheid. We hopen dat jullie het leuk vonden om op deze manier met ons mee te reizen en als dit niet zo was verstandig genoeg zijn geweest om te stoppen met lezen. Onze speciale dank gaat uit naar Sjoerd en Miryam en naar Danny en Anja die ons met hun enthousiaste verhalen over de streep hebben getrokken om aan dit avontuur te beginnen. Wie weet tot in de toekomst als we weer een bijzondere reis gaan maken.