Dagje Nusa Penida en richting Uluwatu

Voor zondag hadden we een dagtrip naar Nusa Penida geboekt. Wederom werden we opgehaald, nu zelfs voor de afgesproken tijd. Maar als je ons een beetje kent weet je dat we natuurlijk al lang klaar zaten. We reden nog een stukje om om 6 Oostenrijkse mensen op te halen. Dit waren twee vrouwen die een wereldreis van een jaar aan het maken waren en hun familie, een gezin met twee kinderen, die ze nu, na een half jaar, ontmoetten op Bali. Lijkt ons echt iets voor jullie Sjoerd en Miryam (haha, als jullie het maar uit jullie hoofd laten!). We dachten dat we zouden vertrekken met de boot vanuit Mushroom Bay, leek ons logisch tenminste als je daar boekt. Maar we reden naar Yellow Bridge, waar we met de scooter al waren geweest. Geen probleem natuurlijk (wij zijn heel flexibel). Na een kwartier varen stond er op het strand van Nusa Penida al een gids voor ons klaar en een andere gids voor de Oostenrijkers. We hebben ze vervolgens de hele dag niet meer terug gezien. Onze gids kon precies 0 woorden Engels spreken, maar met handen, voeten en plaatjes kwamen we ook een eind. Broken Beach, Kelingking Beach en Chrystal Bay stonden op het programma. De eerste twee zijn de foto's die op internet op ploppen als je op Nusa Penida zoekt. In het echt waren beiden natuurlijk nog veel indrukwekkender dan op een foto. Wel heel erg toeristisch, maar als je goed je best doet kan je foto's maken zonder mensen erop (behalve onszelf haha). Vanaf Broken Beach keken we uit op Manta Bay (waar we gisteren hadden gesnorkeld) en zagen vanaf boven twee manta roggen vlak onder de oppervlakte van het water en drie dolfijnen er bovenuit springen. Chrystal Bay was de baai die we gisteren vanaf de boot hadden gezien (die waar Ingrid zo lekker zeeziek werd). Hier sloten we onze trip af met chillen op het strand. Het was een echt stukje "Bounty"strand met mooi blauw water en palmbomen vlak achter het strand. We hadden al gemerkt dat de wegen op Nusa Lembongan en Nusa Ceningan niet om over naar huis te schrijven waren, maar de wegen op Nusa Penida mogen wat ons betreft zo opgenomen worden in een uitzending van "de gevaarlijkste wegen van de wereld". Onze gids kon dan wel geen Engels spreken, maar gelukkig wel goed rijden. Harold is nog steeds aan het proberen zijn nieren op de goede plek terug te krijgen. Tegen de avond kwamen we moe maar voldaan terug bij ons huisje. We keken terug op een topdag.

Op maandag nog iets vroeger uit de veren want we werden nu om half 8 opgehaald. We wilden namelijk met de boot van half 9 de overtocht naar Sanur maken. Vandaar moesten we een taxi regelen naar Uluwatu (in het uiterste zuiden van Bali). Dit hadden we nog niet geregeld (best wel gewaagd voor Ingrid). Maar drie stappen van het strand af kwam er al een mannetje op Ingrid af (Harold was nog aan het wachten op de koffer van Ingrid) die vroeg waar ik naar toe wilde en met hoeveel mensen. Ingrid probeerde hem eerst nog af te houden omdat we eerst wilden ontbijten op ons gemakje. Hij vond dat geen probleem, hij wilde het doen voor een redelijke prijs en ook en passant nog even op onze bagage passen terwijl wij vlakbij gingen ontbijten. Prima deal dus. Het was een uurtje rijden, onderweg reed hij nog even voor ons langs een winkel voor een nieuw simkaartje voor de telefoon van Ingrid (Toch handig om overal gewoon op internet te kunnen om bijvoorbeeld de route na te kijken). Onze laatste accommodatie in Uluwatu was nog niet helemaal klaar voor onze komst. We konden de kamer nog niet in, maar hadden dit ook niet verwacht. Alvast een beetje de buurt verkennen (te voet). We dachten naar het strand te lopen, maar belandde in een super chique Beachclub (met tassen controle bij de ingang) op de plek dat wij dachten het strand op te kunnen lopen. Nou ja dan toch daar maar even een drankje doen. Het bleek een flink eind boven zee niveau te liggen en geen mogelijkheid om daarvandaan op het strand, wat we wel zagen liggen, te komen. Al met al dus best een flink stuk in glooiend landschap gelopen. Dit deed ons al snel besluiten dat we hier niet zoveel zin in hadden. Dus direct toen we bij onze accommodatie waren gevraagd of we ergens een scooter konden huren. De wegen zijn hier namelijk prima en niet zo overvol als in Seminyak en Ubud. Er stonden een aantal scooters voor de deur en er werd direct met ons meegelopen en we konden er eentje huren (voor nog geen €4,40 per dag). Tijdens het wandelen hadden we een gezellig druk eettentje gezien en daar zijn we meteen even naar toe gereden. Op internet zagen we later dat dit tentje, Suka, nog niet zolang open was, maar al vermeld wordt in tripadvisor omdat ze super healthy eten en drinken bieden. Ingrid nam een wrap met gegrilde kip en groente en Harold een musli/fruit schaal met yoghurt. Super gezond dus. Hierna zwemspullen opgehaald en naar het strand gegaan. Aangekomen bovenaan de opgang naar het strand stond er tussen ons en Padang Padang Beach (de naam van het strand) nog een afdaling van ruwweg 500 meter aan traptreden. Niet zomaar treden maar grote, kleine, lange, smalle, ongelijke treden, kortom een aanslag voor je knieën. Naar beneden gaan was nog niet zo erg, maar dan beneden liggen op een bedje, duikje nemen in zee en als je achterom kijkt weten dat er een moment komt dat je al die traptreden weer op moet, is wel heftig (haha). Het was wel de moeite waard. Het was het mooiste strand dat we tot nog toe hebben gezien en dat maakte het de afdaling (en vooral beklimming) wel waard. 's avonds gaan eten bij een : all you can eat bbq" die we hadden gezien. Je kon zoveel groeten, aardappelen, rijst en salade pakken als je wilde en met het vlees kwam ze vanaf lange spiesen steeds iets op je bord brengen. Enorm veel en lekker gegeten. Harold had al die tijd een enorme trouwe vriend naast hem zitten (een hond). Hij keek hem onophoudelijk zo droevig aan dat Harold het niet kon laten om hem toch stiekem iets te geven. Nu nog even een blog schrijven en dan nog wat ontspannen. Wordt vervolgd....