Nusa Lembongan MolaMola House

Woensdag werden we om half 1 opgehaald met een taxibusje die ons naar de boot bracht om de overtocht te maken naar Nusa Lembongan, een klein eilandje ten zuidoosten van Bali met een oppervlakte van 8 vierkante kilometer. Piepklein dus. Samen met andere toeristen reden we naar het haventje van Sanur om ons aan te melden voor de overtocht. Koffers uit het busje, de boulevard op om daar een redelijk in paniek zijnde man te treffen die maar een kwart woord Engels sprak. Het bleek dat we niet hier vandaan konden vertrekken omdat het water te laag was. Dus koffers weer in het busje, wij erin en een aantal honderd meter verder weer alles uitladen (volgens ons was het makkelijker geweest om te lopen, maar goed). Vanaf de kade keken we toe hoe een stuk of 6 magere mannetjes een enorme hoeveelheid koffers, door het water naar de boot brachten. Waar wij al moeite hebben met 1 koffer op te tillen, namen zij er minimaal 2, soms 3 mee op hun schouders. Alles werd kurkdroog aan boord gebracht. Toen moesten de passagiers door het water aan boord. Ingrid schatte al snel in dat dat met haar lengte toch snel voor een nat broekje zou gaan zorgen. Deze voorspelling kwam inderdaad uit omdat er op het diepste stukje precies een hogere golf kwam. Ook Harold hield het niet droog (maar onze tassen met apparatuur gelukkig wel). Na slechts een half uur varen op volle snelheid kwamen we aan in een baai van Nusa Lembongan. Hier kon de boot niet dicht bij de kust komen dus moesten wij over in een kleiner bootje en onze bagage in een andere boot. Toen alles aan land was moesten we een man volgen die ons meenam naar een pleintje waar allemaal auto's stonden met open achterbak met bankjes. Dit zijn ook meteen de enige auto's die hier rondrijden (en dat schijnt nog maar pas een paar jaar zo te zijn). Verder wel weer veel scooters natuurlijk. Wij denken serieus dat er niemand is in Bali die geen scooter heeft. In ons busje waren wij de enigen die naar Molamola House gingen. Na eerst de anderen te hebben afgezet stopte de chauffeur ongeveer 50 meter voor het strand begon omdat hij niet verder kon komen. Dus wij met onze bagage verder lopen. We werden het strand opgestuurd en bleek dus dat we onze accommodatie alleen maar via die weg konden bereiken. Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Maar ons huisje aan Mushroom Beach, met een piepklein restaurantje voor de deur, maakte alles goed. Zo'n onderkomen hebben we nog nooit gehad en ach dan nemen we wat zand (zo ongeveer overal) voor lief. We kwamen pas tegen 4 uur aan. Snel droge kleren aan en weer op pad. Er was ons verteld dat de zonsondergang bij Dream Beach de moeite waard was. Wij dus (na achteraf bleek) een takke eind omgelopen om daar te komen. Onderweg zagen we ook een afslag Devil's Tear en dit leek ons ook interessant (hadden we over gelezen). We veranderde dus ons plannetje. Hoewel we beslist niet de enigen waren met dit idee was het zeker de moeite waard. Indrukwekkend hoog opspattende golven met daarachter een ondergaande zon. Toch weer een mooi momentje. Later las Harold dat hier afgelopen mei nog iemand was meegesleurd door zo'n golf. Maar wij leven nog, wij waren natuurlijk ook zo verstandig om op veilige afstand te blijven!! Na terugkomst (haha toch gezwicht om een busje aan te houden en niet weer te lopen) hebben we heerlijk gegeten bij ons "eigen" restaurant met geweldig zicht op de baai.

Donderdag hebben we na rustig te zijn opgestart met genieten van ons uitzicht (Het is de hele tijd een komen en gaan van bootjes) een sprong in het diepe gewaagd... Sjoerd en Miryam en ook Mariska en Yannick hadden ons allemaal verzekerd dat een scooter huren op Nusa Lembongan echt wel kon (ook voor ons stokoude, onervaren rijders). We hebben een groot deel van de dag rondgereden over zowel Nusa Lembongan als het er met een brug aan verbonden (nog kleinere) Nusa Ceningan. We kregen er steeds meer lol in en hebben bij veel leuke plekken een stop gemaakt. Voor mensen die hier ook zijn geweest zullen we er wat vermelden: Op Lembongan Dreambeach (wat veel kleiner was dan wij hadden verwacht), Nogmaals Devil's Tear (Nu compleet overspoeld met een Tsunami Chinezen) en Mangrove point. Op Nusa Ceningan zijn we over de Yellow Bridge naar Mahanapoint (waar we een tijdje hebben zitten kijken naar de surfers daar) en Blue Lagoon geweest. Deze laatste plek vonden wij het allermooiste en er is bij ons nu geen vraag meer waar de naam vandaan komt. Wat een prachtig lichtblauw  gekleurd water. Nusa Lembongan is al veel rustiger dan het vaste land van Bali, maar Nusa Ceningan is nog rustiger. Hier zijn nagenoeg helemaal geen auto's. De scooter is hier echt de enige manier van vervoer. Wij zagen zelfs jongetjes van hooguit 12 jaar (soms nog met een kleiner kind achterop) rondrijden. Er waren ook stukken waar je geen hond tegenkwam. Of nou ja eigenlijk die juist wel, en als je niet goed oppast steken ze vlak voor je scooter de weg over. Hoe dan ook we hebben onze tocht zonder kleerscheuren volbracht en ons daarna heerlijk op een ligbedje genesteld in het laatste middagzonnetje bij ons huisje op het strand. Wordt vervolgd...