Laatste avond Ubud en reizen naar Sanur

Voor het uit eten gaan 's avonds hadden we vooraf bedacht dat we wel pizza wilden eten. Vol goede moed liepen we door ons straatje op zoek naar de pizzeria die we eerder hadden gezien. Toen we langs Balifornia liepen stond de gastvrouw zoals gewoonlijk bij de straat mensen aan te spreken. Het was er gezellig druk met alweer live muziek. Toen ze ons in het vizier kreeg groette ze ons vriendelijk met een "hello Harold en Ingrid, how are you?" We groetten vriendelijk terug en liepen dapper door. We gingen tenslotte voor de pizza. Maar je voelt het misschien al aankomen....aangekomen bij de pizzeria zag dit er lang niet zo gezellig uit en zeg nou zelf wat is er mis met nog een keertje sushi eten...misschien wel de laatste keer dat we dat op Bali tegenkomen. Dus omgedraaid en als de wiedeweerga naar Balifornia. Toen we plaats namen aan ons inmiddels al "eigen" tafeltje liet ook de gitarist, Patrick, van de band met wie wij gisteren al hadden kennisgemaakt merken dat hij ons nog herkende. Toen we na heerlijk te hebben gegeten en gedronken weg gingen uit het restaurant en vertelden dat we morgen zouden vertrekken naar Sanur, werden we weer geknuffeld. Onderweg naar onze kamer kwamen we nog langs een ander restaurant waar een band speelden die we ook al eerder hadden zien optreden. Zij zwaaiden naar ons en riepen dat ze ons kenden. Een paar dagen in Ubud en zoveel vriendelijkheid om ons heen. We moeten ons maar eens serieus gaan afvragen of we ons niet moeten gaan settelen in Ubud. Zeker omdat Ingrid heeft gehoord dat op Bali na politieagent, leerkracht het best betaalde beroep is. 

De zaterdag zijn we gestart met een gezamenlijk, laatste ontbijt samen met Mariska en Yannick. Hier scheiden onze wegen voorlopig. Mariska en Yannick gaan vandaag helaas terug naar huis en wij gaan door naar Sanur. Het was best bijzonder en vooral super gezellig om de kids zo ver van huis te ontmoeten en met ze op te trekken. We hadden voor 11.00 uur een taxi besproken, maar met de Balinese tijden werd dit 11.30 uur. Geen probleem, we hebben tenslotte geen haast. Hij probeerde ons onderweg nog even te laten stoppen bij een koffieplantage, maar daar zijn we niet meer ingetrapt. Onze vooraf gereserveerde accommodatie waren losse huisjes in Balinese steil. Het huisje dat wij kregen toegewezen was schattig, ietwat donker binnen maar met als groot nadeel dat er geen buitenzitje bij was. Dat vond Ingrid (maar Harold was het roerend met haar eens) wel een groot nadeel. Zij vindt het namelijk heerlijk om 's morgens buiten onder het genot van een kopje thee (haha) te zitten lezen. Een brutaal mens heeft de halve wereld, dus terug naar de receptie en ons "probleem" voorgelegd. Het duurde toch al snel een halve minuut voordat er met ons mee werd gelopen naar een ander huisje, met buitenzitje, en ook nog bij 1 van de 2 zwembaden. We hebben onze spullen meteen opgehaald uit huisje 1 en hier onze intrek genomen. De middag hebben we heerlijk doorgebracht op het privé strand van de accommodatie. Beetje luieren, lezen, zwemmen en een beetje slenteren langs de boulevard. Ingrid werd hier aangesproken door een vrouw die zich voorstelde als Regina en een gesprekje aanknoopte. Er zat natuurlijk wat achter. Ze wilde dat we mee liepen naar een marktje iets verderop waar zij een kraam had. Onderweg vertelde ze dat er bij haar bijna geen klanten kwamen omdat je er vanaf het strand geen erg in had dat daar allemaal kraampje waren. Nou weet ik wel dat ze zich zieliger voordoen om je te overtuigen maar ze had wel een punt. Dus weke wattenbolletjes als Harold en Ingrid zijn konden we het toch niet over ons hart verkrijgen om zo weer weg te lopen. En ach wat is er mis met een tweede sarong!! Wat wel vervelend was is dat er al die tijd nog een vrouwtje achter ons aan was gelopen en onderweg tegen Harold had gezegd dat ze ook een kraam had. Harold had hierop gezegd dat we daar ook even zouden kijken. Toen ze door had dat we echt niet van plan waren nog iets te kopen werd ze redelijk agressief en bleef Harold nog een hele tijd van alles naroepen zoals dat hij het beloofd had. 's Avond wat rondgelopen om te kijken waar we zouden gaan eten (het blijft toch elke dag een belangrijke keuze) en uiteindelijk gekozen voor onze eigen accommodatie op het strand. Harold nam gegrilde garnalen en Ingrid Visfilet met botersaus. Het meisje wat onze bestelling opnam was duidelijk nog niet zo ervaren en schreef het ook niet op. Even later stuurde ze haar collega naar ons toe om nogmaals na te vragen wat wij nou wilden eten. Vervolgens kreeg Ingrid toch echt iets wat er niet uitzag (en ook niet smaakte) als vis. De keuze was dus dit opeten of terug sturen en dan allebei apart van elkaar eten. Dus een hapje genomen, het smaakte heerlijk, dus dan maar de volgende keer weer vis eten. Als dat het ergste is. Zo kwam na nog heerlijk buiten te hebben gelezen een einde aan onze eerste dag in Sanur. Wordt vervolgd.